یادداشتی به قلم سبزعلیپور رئیس مرکز تجارت جهانی ایران
از آقای روحانی و سایر دولتمردان خواهش میکنم تا یکبار برای همیشه روزه سکوت شان را بشکنند و شجاعانه با مردم سخن بگویند و شفاف اعلام کنند که چه کسانی مزاحم کارشان هستند؟ البته اگر در عالم واقعیت، چنین کسانی و یا چنین دستگاههایی وجود داشته باشند.!!
شفافیت و روراست بودن، خواستِ همۀ مردم میباشد و ملتِ شریف ایران بواسطۀ پرهیز از “دروغ و دوروئی“ و اینکه دولتی شفاف و روراست فرماندهی کِشتی ایران را برعهده بگیرد، با جان و دل به پای صندوقهای رأی میروند و در گرما و سرما، ساعتها در صفوف طولانی منتظر میمانند تا یک برگ رأی سرنوشت ساز خویش به“ شفافیت و روراستی“ را داخل صندوق بیاندازند، از همین رو پس از آغاز فعالیت دولتِ منتخب، لحظه شماری میکنند تا نتیجه قدمهای برداشته شدۀ خویش در جهت نیل به “ شفافیت و روراستی“ را به عینه ببینند و احساس خوشحالی و پیروزی بر وجودشان مُستولی گردد تا احساس شکست و ناامیدی!!
اهمیتِ “ شفافیت و روراستی“ و یا به قول معروف “راستِ حسینی“ رفتار کردن با ملت، اینجانب را بر آن داشت تا به این مهم بپردازم و در خصوص میزانِ “ شفافیت و روراستی“ دولتِ تدبیر و امید، چند سطری را قلم فرسایی نمایم تا شاید مفید به فایده باشد.
در همین راستا معروض میدارم که مردم عزیزمان بنابه دلایل خاصی در سال ۹۶ برای دومین بار به آقای روحانی رأی داده و ایشان را مجدداً بعنوان رئیس جمهور ایران انتخاب کردند. مردم از گروکشی های سیاسی و جناحی و مشکلات و نابسامانی های اقتصادی سالهای گذشته خسته شده بودند در نتیجه فقط بدنبال کسی بودند تا با انتخابش، بتوانند فارغ از گرایشات جناحی و همچنین رفیق بازی، بر مشکلات سیاسی، اجتماعی، بین المللی بویژه اقتصادی فائق آمده و اقتصاد ایران را از بن بست خارج کند. همین دلایل منجربه ظهور کسی شد که طبق اذعان خودش، نه تنها وابسته و بدهکار هیچ جریانی نبود بلکه شخصی باتجربه، دلسوز، آگاه به امور داخلی و بین المللی، مدیر و مدبر، میانه رو و اعتدال گرا و از همه مهمتر یک حقوقدان نه یک سرهنگ بود که قطعاً با همین اوصاف میتوانست مردم، مقام معظم رهبری و همچنین همه جناحهای سیاسی کشور را راضی و حمایت همه جانبه آنان را پشت سر خود داشته باشد.
اما متأسفانه طی پنج سالی که از عمر دولت اول و دوم تدبیر و امید سپری گردیده نه تنها مشکلات اقتصادی کشور مرتفع نشده بلکه برعکس اقتصاد ایران بی رمق و زمین گیرتر نیز شده است، ضمناً برجام هم بین زمین و هوا گیر کرده و مهمتر اینکه، بحث خروج آمریکا و در نتیجه فروپاشی آن بیش از پیش قوت گرفته است!!
طی این پنج سال گذشته همواره انتظار ملت بر این بوده که جناب آقای روحانی نیم نگاهی به نیازها، مشکلات و حرف دل مردم و فعالان اقتصادی می انداختند، زیرا فشارهای اقتصادی سیزده سال گذشته و مبهم بودن آینده و زندگی مردم آنهم زیر سایه سنگین رکود، تورم افسارگسیخته، رشد بیکاری، بالا رفتن بی حساب و کتاب نرخ دلار و به تبع آن کاهش ارزش پول ملی، مشکلات و معضلات پولی و بانکی، افزایش وحشتناک نقدینگی در جامعه و بدهی سنگین دولت به بانکها و پیمانکاران، بلاتکلیفی برجام، وجود تحریمهای مالی و بانکی، مشکلات کارگری و دهها مورد دیگر موجب شده تا بحث اقتصاد و مشکلات و نابسامانی‌های آن به مهمترین دغدغه و مشکل مردم تبدیل شود، زیرا مردم همچنان امیدوار و منتظر فعالیتهای دولت برای بهتر شدن شرایط اقتصادی و ارتقاء سطح معیشت زندگیشان بوده و هستند. همچنین پایبند بودن دولت به تعهداتش، مسئله مهم دیگری است که مردم روی آن تأکید بسیار داشته و از رئیس جمهورشان میخواهند که اگر قول و وعده ای به مردم داده، حتماً آن را انجام دهد و به تمام وعده‌هایش وفادار باشد تا مردم فرق این دولت را با دولت پیشین، قلباً احساس کنند، درغیر اینصورت بابت عدم اجرای وعده های داده شدۀ خویش، حداقل شجاعانه از مردم ایران عذرخواهی کرده و رک و راست دلایل عدم اجرا و یا موانع موجود بر سر راه آنها را به ملت شریف ایران بگوید اما به عینه می بینیم که نه تنها از عذرخواهی خبری نبوده و نیست بلکه خیلی شجاعانه از کارهای نکرده و وعده های محقق نشدۀ خویش نیز راضی بوده و به جای گفتگوی مهربانانه خود با مردم، متأسفانه هر از چند گاهی در سخنرانی ها و گفتگوهای تلویزیونی خویش، منتقدین و حتی ملت شریف ایران را نیز تهدید میکنند!!
در چهار سال دولت یازدهم و یکسال دولت دوازدهم بجای اقرار دولتمردان به واقعیتها و گفتگوهای دوستانه و صادقانه با مردم، متأسفانه به کررات دیده و شنیده ایم که آقایان از جملات و کلمات زننده و توهین آمیز هم استفاده و کسانیکه را که منتقد عملکرد دولت هستند را آماج حمایت تند خود قرار داده اند!! جناب آقای روحانی بارها تأکید کرده اند که از نقد و همچنین انتقاد از خود و عملکرد دولت شان با آغوش باز استقبال میکنند اما در مقابل می بینیم که نه تنها از انتقاد و منتقد خوششان نمی آید بلکه هر از چندگاهی عصبانی و به آنان حمله و توهین نیز میکنند که همین الان میتوانم به بیش از ۳۰ الی ۴۰ مورد از این توهین ها اشاره کنم اما چون خارج از حوصلۀ خوانندگان محترم میباشد پس فقط به چند مورد از این جملات توهین آمیز اشاره میکنم.
* چند روز پیش آقای روحانی درباره منتقدین خویش گفتند: «مخالفت با دولت بی عقلی است»؛ و مبارزه با دولت یعنی مبارزه با منافع ملی!! یعنی دولت خود را برابر با منافع ملی میدانند!!
* ضمناً ایشان در مقاطع مختلف و در سخنان خود در برابر رسانه ها، منتقدین و مخالفین خود را (بی شناسنامه، بزدل، هوچی باز، برو به جهنم، بی سواد و …. دهها مورد دیگر از همین دست) خطاب کردند که اصلاً شایستۀ ایشان بعنوان ریاست جمهوری ایران نمی باشد.
* این در حالیست که آقای روحانی چندی قبل بیان کرده بودند که از معصوم هم میشود انتقاد کرد اما در خصوص انتقاد از دولت اظهار داشتند که منتقدین دولت کم عقل هستند. (یعنی خود و دولت شان را فراتر از معصومین میدانند)!!
اگر کلاه خودمان را قاضی کنیم و واقع بینانه و بدور از گرایشات حزبی و وابستگی های شخصی به موضوع بنگریم بدون شک تأیید مینمائیم که دولت یازدهم و دوازدهم آقای روحانی طی پنج سالی که از عمرش گذشته نمره بالائی از مردم، فعالان اقتصادی و صاحب نظران برجسته سیاسی و اقتصادی کشورمان دریافت نکرده و اگر بر همین منوال با مردم سخن بگوید و بر راه و روش گذشتۀ دولت خویش پافشاری و اصرار بورزد مطمئناً از این به بعد نیز کارنامه قابل دفاعی دریافت نخواهد کرد و این کارنامه اصلاً پاسخ مناسبی به اعتماد مردم و رأی های آنان نیست و همین امر موجب خواهد شد تا مردم دیگر اعتمادی به دولت و دولتمردان فعلی نداشته باشند.
اگر نگارنده اعتقاد دارد که دولت نمره خوبی دریافت نکرده، حتماً دلایل محکمی وجود دارد که طی ۶۰ ماه گذشته بر عام و خاص عیان بوده است. جناب آقای روحانی در ایام تبلیغات انتخاباتی سال ۹۲ برای بهبود نسبی اوضاع اقتصادی کشور و سفره مردم قول کوتاه مدت و بلندمدت (چند روزه و چند ماهه) دادند اما امروز پس از گذشت حدود پنج سال هنوز نقطه سرخط هستیم!!! آقای روحانی طی شصت ماه گذشته بیش از۷۰ درصد توان و انرژی دولت خویش را بر روی مسائل سیاسی، بین المللی و مذاکرات هسته ای معطوف کردند که نتیجۀ آن شد برجامی که نه تنها به فرجام و سرانجام نرسیده و سایۀ تحریمها را از سر کشورمان کوتاه نکرده و همچنین آثار و نسیم مثبتی از برجام بر زندگی و معیشت مردم نوزیده است بلکه رفته رفته بوی از هم پاشیده شدن آن هم به مشام میرسد!!!
درکل با وجود این همه سؤال و وضعیت موجود و نابسامان اقتصاد کشور، به جرأت میتوان گفت که اوضاع امروز مردم عزیزمان آن چیزی نیست که دنبالش بودیم. غالب مشکلات خرد و کلان کشور و مردم هنوز پا برجاست، پس اینکه فقط با کلمات و سخنان خشک و خالی بخواهیم اوضاع را باب دل و خوب نشان دهیم کار قابل دفاعی نیست. هرچند که فضای حال حاضر کشور با دوران احمدی نژاد اندکی فرق کرده اما این کافی نیست و سعی و تلاش بیشتری را می طلبد تا به نقطه مطلوب و در شأن ایران و ایرانی برسد.
لکن طی پنج سال گذشته در جهت توجیه ناکامی ها و سوء مدیریتهای دولتمردان، حرف و حدیث ها و داستانهای زیادی را در گوش مان موعظه کرده اند از جمله اینکه روزی بحث تخریب و عبور از روحانی را مطرح نمودند مبنی بر اینکه عده ای و یا برخی از آقایان و رسانه ها قصد تخریب روحانی را دارند که در پاسخ به این ادعاها با صراحت و قاطعیت میتوان گفت که هیچکس و هیچ چیز نمیتواند روحانی را تخریب کند بجز دولتمردان ضعیف و عملکرد نادرست آنها و نهایتاً سیاستهای غلط دولت!!
متأسفانه در ۶۰ ماه سپری شده، دولت با مردم روراست نبوده و به ضعفها و شکست های خود اعتراف نکرده بلکه برعکس سعی دولتمردان بر این بوده تا شفاف سخن نگویند و بدنبال مقصری باشند تا ضعفها، سوء مدیریتها، کم کاریها و شکستهای خود را به گردن او بیاندازند و دولت تدبیر و امید را از هرگونه نقص، اشتباه و اتهامی مبرا بدانند.
در همین راستا به دفعات دیده و شنیده ایم که ریاست محترم جمهوری، معاون اول رئیس جمهور، سخنگوی دولت و غالب وزراء پی در پی در سخنان خود از عده ای سخن میگویند که مزاحم کار دولت بوده و اجازۀ کار به دولتمردان نمیدهند اما هرگز نامی از این عده بر زبان جاری نمی کنند و در نتیجه برای مردم و صاحب نظران داخلی و خارجی معما طرح میکنند و بنوعی سر مردم را مشغول پیدا کردن این عدۀ مجهول و بی نام و نشان میکنند.!!
بطور مثال:
* آقای روحانی میگویند که عده ای در برابر فعالیت های دولت کارشکنی!!؟
* آقای جهانگیری میفرمایند: عده‌ای اصرار دارند مشکلات کشور حل نشود!!؟
* باز هم آقای جهانگیری: عده ای از پیشرفت کشور آزرده و دستاوردهای کشور را کوچک می پندارند!!؟
* رئیس کل بانک مرکزی: عده ای در داخل و خارج بحران ارز را بوجود آورده اند!!؟
* وزیر اقتصاد: عده ای مشکلات اقتصادی کشور را بزرگ میکنند!!؟
* مجدداً آقای روحانی: عده ای از وزرا، نوای نا امیدی سر میدهند !!؟
* جهانگیری: یک سری مدیران بی انگیزه آویزان کشور شده اند!!؟
* و دهها مورد از این دست ….
مجدداً تأکید میکنم که دولتمردان محترم علی الخصوص جناب آقای روحانی دائماً از کسانی سخن میگوید که در برابر ایشان مانع تراشی میکنند و جلوی فعالیت دولت تدبیر و امید سنگ اندازی میکنند، اما آقای روحانی و معاونین ایشان همیشه مبهم و در لفافه صحبت میکنند و هرگز بطور شفاف نام مزاحمین و سنگ اندازان را به مردم اعلام نمی نمایند و در نتیجه با سخنان مبهم خود، مردم و رسانه ها را سر در گم کرده و در اصل انگشت اتهامشان را بسوی همه دستگاهها و اشخصاص تأثیرگذار نشانه میروند اما با زیرکی خاصی توپ را به داخل زمین مردم و رسانه های داخلی و خارجی می اندازند تا آنان حدس بزنند که منظور رئیس جمهور کدام شخص یا دستگاه میباشد!!
به همین خاطر جمعی میگویند که منظور آقای روحانی، فلان مقامِ ارشد نظام بوده، برخی دیگر اظهار میدارند که ایشان از قوۀ قضائیه سخن میراند اما گروهی دیگر حدس میزنند که مقصود آقای روحانی سپاه پاسداران است و عده ای هم میگویند که دستگاههای قدرتمند و مخفی دیگری در ایران وجود دارد که کسی نمتواند نامشان را ببرد و منظور رئیس جمهور همان دستگاهها میباشد و به همین صورت هر کسی نام شخص یا دستگاهی را مطرح میکند!! بقول معروف (هر کسی از ظن خود شد یار من!!(
زرنگی آقای روحانی اینجاست که صراحتاً نام سنگ اندازان احتمالی را مطرح نمی کند تا با یک تیر، همه دستگاهها را هدف قرار دهد و اگر از ایشان بپرسیم که آیا منظورتان سپاه پاسداران بوده، ایشان خواهد گفت: من نام سپاه را به زبان نیاورده ام و این حدس و گمان مردم و رسانه ها میباشد و مثلاً چند روز بعد با فرماندهان سپاه هم دیدار دوستانه برگزار میکند!!
در اصل ایشان با روش تفرقه بیانداز، حکومت کن، دولت خویش را فرماندهی و ایران را مدیریت میکند!!!
ایشان به دولتمردان و استاندارانش میگوید که چرا روزه سکوت گرفته اید و چرا میترسید!! یعنی آنان را شیر میکند و به جلو میفرستد و خودشان که هم روزه سکوت گرفته و هم ظاهراً از ترس، نام سنگ اندازان را بر زبان نمی آورد، پشت سر دولتمردان، استانداران و مدیران میانی مخفی میشوند!!
سوالی از آقای روحانی عزیز دارم و آن اینکه، در جایی که جامعۀ امروز ما بیش از هر چیز به آرامش و امنیت سیاسی و اقتصادی نیاز دارد پس چرا دولتمردان را به تنش و درگیری با سایر قوا و دستگاهها تشویق میکنید؟
ضمناً مطابق نصّ صریح قانون اساسی رئیس جمهور اختیار تام دارد تا وزراء خود را نصب و یا در صورت تشخیص عزل نماید. حال اگر طبق فرمایش خودشان، وزراء کم کار هستند پس چرا عزل شان نمی کنند؟ آیا کسی این اختیار را از شما سلب کرده؟ آن شخص یا دستگاه که اختیار شما را سلب کرده کیست؟ چرا نامش را بر زبان نمی آورید؟ آیا فراموش کرده ایم، همین احمدی نژادی که اینقدر از او انتقاد میکردیم در دولت نهم و طی یک روز (آقایان محسنی اژه‌ای، پورمحمدی و صفار هرندی) وزرای اطلاعات، کشور و ارشاد را وادار به استعفاء کرد و بدون دخالت مجلس این سه تن از قطارکابینۀ دولت نهم پیاده شدند.؟ چرا کسی مانع احمدی نژاد نشد و وی آزادانه کارش را انجام داد؟ آیا مزاحمین در دولتهای گذشته نبودند و به یکباره در دولت شما ظهور کردند؟
پس چطور در اواخر دولت یازدهم هنگامیکه حضرتعالی از عملکرد وزرای ورزش و آموزش و پرورش ناراضی بودید با یک اشاره آقایان « گودرزی و فانی» و متعاقباً علی جنتی وزیر ارشاد را وادار به استعفا کردید؟! آنروز مزاحمین کجا بودند؟ از چه بابت آنروز دستتان برای برکناری وزراء باز بود و امروز دستتان بسته شده است؟
چرا دوست دارید تا به دست کشورهای معاند و رسانه های بیگانه بهانه داده و برایشان خوراک تبلیغاتی درست کنید تا برعلیه دستگاهها و نهادهای نظام جمهوری اسلامی ایران هر چه که میخواهند بد و بیراه بگویند و به آنان نسبت های ناروا بدهند؟
مرحمت فرموده جنابعالی و معاونین محترمتان بویژه جناب آقای جهانگیری “صدرالعظم معزز” یکبار برای همیشه روزه سکوتتان را بشکنید و شجاعانه با مردم سخن بگوئید و شفاف اعلام کنید که چه کسانی مزاحم کار شما هستند؟ البته اگر در عالم واقعیت، چنین کسانی و یا چنین دستگاههایی وجود داشته باشند.!! شما را بخدا قسم میدهم تا بجای اعتراف به خرابکاریها و سوء مدیریت دولت تان، هرگز بدنبال دشمن فرضی نباشید و با مردم شریف ایران روراست باشید و در لفافه سخن نگوئید!!/انتهای پیام
ایام به کام
محمدرضا سبزعلیپور
تاریخ انتشار: ۹۷/۰۲/۱۵
Leave a Comment