“جهش تولید” در گرو دولت، مدیران و سیاستهای جهشی است

رئیس مرکز تجارت جهانی ایران اظهار داشت

کشور ایران کارآفرینان توانمند و قدرقدرتی دارد که درحال حاضر نیز چرخش بخشی از چرخ اقتصاد کشورمان در این اوضاع سخت نیز به دست توانمند این عزیزان میچرخد اما مشکل اساسی اینجاست که عمداً و یا از روی نادانی و سهواً نه تنها کارآفرینان داخلی را جدی نگرفته و به کار نمیگیریم بلکه با رفتار نادرست و بی احترامی به این بزرگواران، متأسفانه آنان را ناراحت، دلنگران و ناامید هم میکنیم و همین برخوردها موجب کاهش تولید و به تبع آن باعث کُند شدن گردش چرخ اقتصاد ایران میشود.

محمدرضا سبزعلیپور اقتصاددان و رئیس مرکز تجارت جهانی ایران ضمن عرض تبریک فرا رسیدن سال جدید و قدردانی از بیانات و رهنمودهای مقام معظم رهبری، طی یادداشتی فرمایشات و پیام نوروزی ایشان را بسیار مهم و تأمل برانگیز و لازم الاجرا دانست و گفت: قطعاً شعارها و نامگذاری هر سال که از جانب “امام خامنه ای“ مطرح و مشخص میگردد، مسئولین و دولتمردان را متوجه نیازهای روز کشورمان میکند. “رونق تولید” یکی از اساسی ترین فاکتورها و روشهای مقابله با نفوذ و استعمار دشمنان و تحریم های اقتصادی و همچنین غلبه بر مشکلات اقتصادی ایران بود که سال گذشته از طرف معظم اله نامگذاری گردید لکن بدنبال آن “جهش تولید” نیز  موجب افزایش تولید و در نتیجه رشد اشتغال و نهایتاً تقویت ” اقتصاد ملی” میگردد.

به اعتقاد بنده قوی و قدرتمند شدن اقتصاد ایران که مقام معظم رهبری نیز به کررات بر آن تأکید داشته و دارند، صنعتی شدن و افزایش تولیدات داخلی آنهم با کیفیت عالی میباشد که با عنایت به استعداد و ظرفیتهای وسیعی که در کشور وجود دارد و با ارادۀ و خرد جمعی، مدیریت صحیح و تدوین و اِعمال سیاستهای درست میتوان این مسیر را طی و به هدف موردنظر دست یافت.

اگر بخواهم به اختصار به قدرتمند شدن اقتصاد ایران بپردازم باید عرض کنم که کشور ایران کارآفرینان خوش فکر، توانمند و قدرقدرتی دارد که در حال حاضر نیز چرخش بخشی از چرخ اقتصاد کشورمان در این اوضاع سخت نیز به دست توانمند این عزیزان میچرخد اما مشکل اساسی اینجاست که عمداً و یا از روی نادانی و سهواً نه تنها کارآفرینان داخلی را جدی نگرفته و به کار نمیگیریم بلکه با رفتار نادرست و بی احترامی به این بزرگواران، متأسفانه آنان را ناراحت، دلنگران و ناامید هم میکنیم و همین برخوردها و جدی نگرفتن کارآفرینان موجب کاهش تولید و به تبع آن باعث کُند شدن گردش چرخ اقتصاد ایران میشود.

در این راستا بارها تأکید کرده ام که کشورمان مدیران قوی، مُدبر، متخصص، کاربلد، توانمند، متعهد و علاقمند به ایران و ایرانی زیاد دارد اما چون غالب این مدیران رفیق باز و باند باز نیستند متأسفانه از جانب مدیران اَرشد و دولت محترم به کار گرفته نمیشوند و غالب این مدیران طرد و خانه نشین یا غیرفعال شده اند اما برعکس بجای بهره مندی از تخصص این مدیران و گزینش بر اساس شایسته سالاری، جمعی مدیرنمای بی تعهد و ناکارآمد، نابلد و رفیق باز و نجومی بگیر در رأس کارها و امورات مهم و تشکیلات اقتصادی کشور گمارده شده اند و به همین خاطر نه تنها راندمان کارها پایین است بلکه بعضاً کاری هم پیش نمیرود و غالباً در برخی امور درجا میزنیم و روز به روز در حال پسرفت و حدر دادن امکانات کشور نیز میباشیم!!

در این ارتباط باید تأکید کنم که مشکل دیگرِ عدم پیشرفت کارها و تولید در کشورمان این است که قوانین کسب و کار در ایران اکثراً قدیمی و مربوط به دهه های ۴۰ الی ۵۰ میباشند و به این خاطر قوانین عقب مانده و سرعت فعالان اقتصادی از سرعت قوانین خیلی بیشتر است و همین پیشی گرفتنِ سرعت کارآفرینان از قوانین موجب میشود تا کارها سرعت لازمه را نداشته باشد و به کُندی پیش رود زیرا کارها و کارآفرینان کیلومترها حرکت میکنند اما قوانین، کیلومترها عقب تر هستند پس کارآفرین باید کار را بخوابانند و متوقف بشوند تا قوانین هم به آنان برسند و همین فاصله باعث عدم پیشرفت کارها و بروز مشکلات و ایجاد گره در تولید و مبادلات اقتصادی میشود. قوانین عقب مانده و پُر مشکلی از جمله: قوانین کسب و کار، گمرکی، مالیاتی، صادراتی، وارداتی، کار و تأمین اجتماعی، پولی و بانکی، قضایی و…..

خام فروشی و اقتصادی مبتنی بر تصمیمات دولتی و وابسته به فروش نفت و اعتماد به خارجی ها بجای بها دادن به داخلی ها نیز یکی دیگر از دلایل عدم پیشرفت اقتصاد و همچنین مانع بزرگی بر سر راه قوی شدن اقتصاد ایران میباشد.

قوی شدن اقتصاد ایران یعنی اجرای دقیق سیاستهای “اقتصاد مقاومتی” که حدود ۱۰ سال پیش یعنی در شهریور سال ۱۳۸۹ توسط مقام معظم رهبری مطرح گردید. مفهوم “اقتصاد مقاومتی” یعنی تشخیص حوزه‌ های فشار و متعاقباً تلاش برای کنترل و بی‌اثر کردن تأثیرات آن و تبدیل چنین فشارهایی به فرصت. همچنین برای رسیدن به “اقتصاد مقاومتی” باید وابستگی ‌های خارجی کشورمان کاهش یابد و بر تولید کالاهای داخلی و تلاش برای خوداِتکایی تأکید و اصرار گردد.

در اصل قوی شدن اقتصاد یا “اقتصاد مقاومتی” روشی است جهت مقابله کردن با تحریمهای اقتصادی که برعلیه یک منطقه و یا کشور اِعمال شده، آنهم با کمترین وابستگی به خارج از کشور در خصوص نیازهای اساسی و راهبردی. اما عده ای در برابر “قوی شدن اقتصاد ایران” مقاومت میکنند و بنابه دلایلی تمایل ندارند که اقتصاد کشورمان پیشرفت کند!! آنهم به این دلیل که شاید پیشرفت و قدرتمند شدن ایران باعث میشود تا منافع شخصی آنان و راه دزدی هایشان برای همیشه بسته شود، فلذا به همین خاطر طی ۹ سال گذشته در برابر اجرای سیاستهای “اقتصاد مقاومتی” سنگ اندازی کرده و اجازه نداده اند تا “اقتصاد مقاومتی” از قوه به فعل تبدیل و اقتصاد ایران قوی و قدرتمند شود.

در ادامه به یک عینیت واقعی امروز جامعه خودمان را بعنوان مثالی شفاف و ملموس خدمتتان بیان میکنم تا از این واقعیت در ارتباط با “قوی شدن اقتصاد ایران” نتیجه گیری کنیم و آن اینکه، وقتی به “صنایع دفاعی” کشورمان نگاه میکنیم می بینیم که صنعت دفاعی کشور علیرغم تحریمهای شدید، تنگناها و فشارهای بین المللی، خوشبختانه روز به روز پیشرفت میکند و روزی نیست که از دستاورد جدیدی پرده برداری نشود و خبر اختراع، ساخت و همچنین تولید موشکهای دور بُرد و بالستیک، اژدر، پهباد، خودروهای مختلف ریز و درشت و سبک و سنگین نظامی، ناو و ناوچه و حتی هواپیماهای جنگی از جمله: جنگنده های قاهر ۳۱۳ ، کوثر، صاعقه، آذرخش، درنا و…. جهانیان را مات و مبهوت نکرده باشد و در حال حاضر نیز قدرت دفاعی ایران آنهم به اتکاء صنایع داخلی و دانشمندان و مدیران توانمند ایرانی کار را بجایی رسانده که پیکر ابرقدرتهای جهان را از ترس به لرزه درآورده و دولتهای متخاصم را به گفتگو با دولتمردان ایران ترغیب نموده است تا قدرت بی نظیر دفاعی ایران را تحت کنترل خود درآورده و سرعت توسعه آن را به دلخواه خود کاهش دهند!!! 

حال این سوال مطرح میباشد که چرا بخشی از صنعت ایران اینچنین حیرت آور در حال رشد و قوی شدن میباشد اما بخش دیگری از صنعت و اقتصاد ایران فقط درجا میزند و روز به روز پسرفت میکند!!! چرا؟

همه مردم در داخل و خارج  این سوال را مطرح میکنند که چگونه کشوری مثل ایران میتواند ناو و جنگنده و موشک بالستیک و ماهواره تولید کند اما نمیتواند حتی یک خودرو با کیفیت بسازد؟

پاسخ این سوال را بنده میدهم و آن اینکه جهت رُشد و توسعه “صنعت دفاعی ایران“ و قوی شدن “صنایع دفاعی” همه مسئولین فارغ از دسته بندی ها و جناح بندی های سیاسی با یکدیگر هم نظر بوده و تمام ارکان نظام بلا استثناء خواستار رُشد و توسعه و جهش صنایع نظامی و دفاعی میباشد و در این مسیر شبانه روز تلاش میکنند تا به این هدف مهم دست یابندو هیچکس نیز در این راستا بدنبال منافع شخصی و اَخذ کمیسیون و پورسانت از فلان شرکت داخلی و خارجی نیست که الحمدلله اهداف مورد نظر تا حدود زیادی محقق شده است زیرا همه در مسئولین در این مسیر اراده کافی و وافی دارند اما متأسفانه در جهت قوی شدن اقتصاد و رشد “صنایع غیرنظامی” چندان اراده ای از جانب مسئولین کشوری مشاهده نمیشود و برعکس هر کسی ساز خودش را میزند و غالب مدیران و دولتمردان بیش از اینکه در پی “منافع ملی“ باشند متأسفانه بدنبال منافع شخصی هستند و جمعی هم تمام همّ و غم شان کسب درآمد و دریافت پولهای کلان تحت عنوان زیر میزی و کمیسیون از خارجی ها میباشد به همین خاطر هرگز به مدیران و کارآفرینان برجسته داخلی اعتماد نکرده و به آنان بها نمیدهند و فقط در پی تولید و مونتاژ کالاهای تاریخ مصرف گذشته، قدیمی و از رده خارج شده خارجی ها در ایران میباشند تا بیش از رشد اقتصاد ایران، جیب خودشان را تقویت و پُر پول نمایند!!

به همین خاطر و با وجود این مدیران و با اینگونه تفکرات غلط و سودجویانه و کسب درآمدهای چند صد و حتی هزاران میلیاردی، هرگز چرخ تولید بخوبی نچرخیده و اقتصاد ایران قوی نخواهد شد زیرا آب از جای دیگر خراب و گل آلود میباشد.

نکته اصلی اینجاست که جمعی از دولتمردان و مدیران ارشد ایران کارها و امورات اقتصادی کشور را طبق سلیقه شخصی و بر مبنای سیاستهای غلط و قدیمی خود اداره میکنند و در این مسیر حاضر به تغییر و تحول نبوده و بقول معروف مرغ شان یک پا دارد و این نوع عملکرد آنان و سیاستهای غلط و نادرست شان موجب شده تا اقتصاد کشورمان در غالب بخشها چندان رشدی نکرده و بعضاً کارها با لِک و لِک کردن جلو رود!!

وجود مدیران اینچنینی و سیاستهای غلط و قدیمی هرگز اجازه رُشدِ تولید و قوی شدنِ اقتصاد را به کشورمان نمیدهد پس اگر قرار است تا شعار امسال یعنی “جهش تولید“ آنهم با وجود فشارها و تحریمهای بین المللی، وجود مشکلات اقتصادی و بحران های دیگری همچون شیوع “ویروس کرونا“ محقق شود، فقط و فقط با وجود دولت و مدیران جهشی و همچنین سیاستهای صحیح و پر سرعت امکانپذیر میشود ولاغیر!!     

در خاتمه لازم به تصریح است که چنانچه قلباً اراده ای برای “جهش تولید“ و قوی شدنِ اقتصاد ایران وجود داشته باشد فقط و فقط باید از سیاستها و روش و عملکرد مسئولین صنایع دفاعی تبعیت کرد و صنعت دفاعی ایران را الگویی مناسب جهت رشد و توسعه و جهش سایر بخشهای کشور و تولید و اقتصاد ایران قرار داد تا نتایج مثبت آنرا نیز بتوان سریعاً مشاهده کرد. در غیر اینصورت و با روش و مدیریت لاک پشتی، هرگز تولید افزایش و اقتصاد ایران قوی نخواهد شد و پرونده “جهش تولید“ و قوی شدن اقتصاد کشورمان نیز همچون پرونده “اقتصاد مقاومتی” بسته و سالهای متمادی خاک خواهد خورد!! پس تا دیر نشده سیاستهای درست و به روز همراه با مدیران توانمند و جهشی را با چاشنی اراده و حفظ “منافع ملی” و با الگوی “صنعت دفاعی” ایران به کار بگیریم تا هر چه زودتر شاهد تحقق شعار سال و رشد و انفجار مثبت تولید کشور بدست کارآفرینان و فعالان اقتصادی دلسوز و توانمند باشیم تا با ایجاد اشتغال، به گردش درآمدن مبادلات تجاری، رشد صادرات غیرنفتی و چندین نمود مثبت دیگر موجب افزایش درآمدهای کشور، ثروتمند شدن مردم، ارتقاء سطح معیشت زندگی شده و قدرت سیاسی و اقتصادی و رفاه اجتماعی را بیش از پیش شاهد باشیم./انتهای پیام