نمازمان را باید بدون وضو بخوانیم!! | مرکز تجارت جهانی

آیا پس از گذشت ۲۰ سال از بهره برداری مترو در شهر تهران، وقت آن نرسیده تا مسافرین محترم و هموطنان عزیزمان، نمازشان را در ایستگاههای مترو با وضو بخوانند و بعضاً به دلیل نبود توالت و بواسطۀ تأخیر در اجابت مزاج، با دل درد و خاطره ای بد از ایستگاهها خارج نشوند؟

همچنانکه استحضار دارید تخصص و رشتۀ کاری اینجانب اقتصادی است، از همین رو سعی و تلاشم بر این بوده تا غالباً در زمینۀ اقتصاد، اقتصاد سیاسی و تجارت جهانی اظهار نظر کرده و دست به قلم شوم و از ورود به رشته ها و تخصص های دیگر پرهیز نمایم اما اینبار قضیه فرق میکند زیرا چند روزیست که موضوعی کاملاً “اجتماعی“ که البته بنوعی با اقتصاد هم عجین میباشد ذهن مرا با خود درگیر کرده است، به همین خاطر برآن شدم تا جهت شفاف شدن موضوع و درگیر نمودن ذهن سایر مسئولین کشوری علی الخصوص اعضاء محترم شورای شهر و شهرداری تهران، موضوع را واکاوی و چند سطری در این خصوص قلم فرسایی نمایم تا شاید مفید به فایده باشد و دعای خیر مردم شریف ایران نیز پشت سر نگارنده و ارباب جرائد و همچنین منتشر کنندگان این یادداشت باشد.

نگارندۀ این یادداشت هر از چند گاهی جهت تردد در سطح شهر تهران از وسائط حمل و نقل عمومی علی الخصوص از “مترو“ استفاده میکنم و از اینکه لحظاتی را در کنار مردم عزیزمان سپری میکنم و گهگاه شنوندۀ درد دلهای آنان میباشم خشنود و لذت میبرم.

پس از گذشت چند سال از تردد نگارنده در زیرزمینِ خیابانهایِ شهرِ تهران و استفادۀ اینجانب از مترو، تاکنون بطور دقیق و به قول معروف به چشم خریدار، ایستگاههای متروی تهران را مورد واکاوی قرار نداده بودم اما هفتۀ گذشته وقتیکه وارد یکی از ایستگاههای مترو آنهم در مرکز شهر تهران شدم چشمم به تابلوی “نمازخانۀ آقایان و بانوان“ افتاد، با خود گفتم که تا وقت دارم نمازم را همین جا بخوانم و سپس به مسیرم ادامه دهم.

هر چه چشمانم را به این سو و آن سو چرخاندم “دستشویی“ را نیافتم تا “وضو“ بگیرم!! جلوی درب نمازخانه، آقایی را دیدم که در حال پوشیدن کفش هایش بود، از او پرسیدم که کجا وضو گرفتید؟ او گفت که من وضو داشتم. مجدداً از وی سوال کردم که دستشویی مترو کجاست تا من هم وضو بگیرم؟ که او در پاسخ اظهار داشت: مترو “دستشویی“ ندارد سپس “آب سرد کن“ را به اینجانب نشان داد و گفت: خیلی سریع و بدون اینکه کسی شما را ببیند میتوانید وضوی خود را بگیرید!! ولیکن اگر مأمورین و نظافتچی های مترو شما را ببینند که از طریق “آب سرد کن“ وضو میگیرید قطعاً با شما برخورد خواهند کرد!!

دوباره از ایشان سوال کردم پس پرسنل ایستگاه در هنگام نیاز، خودشان از کدام “توالت و دستشویی“ استفاده میکنند که وی گفت: آنها برای خودشان یک سرویس بهداشتی شامل یک عدد “توالت“ و یک عدد “دستشویی“ دارند که البته به هیچ مسافری اجازه استفاده از آن سرویس بهداشتی را نمیدهند مگر اینکه خیلی پارتی طرف کلفت باشد!!

به اتاق رئیس ایستگاه مراجعه نموده و پس از سلام و احوالپرسی، یواشکی درِ گوش ایشان گفتم: اگر جناب آقایان “امام“ مدیر عامل مترو “نوبخت“ مدیر بهره برداری مترو و “افشانی“ شهردار تهران در این مکان “قضای حاجت“ داشته باشند چه کار میکنند؟ که وی با خوشرویی گفت: اول به آنان میگویم که لطفاً چند سرویس بهداشتی در هر ایستگاه بسازید و سپس کلید سرویس بهداشتی خودمان را به آنان میدهم!! نهایتاً محبت کردند و درب سرویس بهداشتی خودشان را برای نگارندۀ یادداشت باز نمودند تا بنده هم بتوانم وضو بگیرم و همانجا بود که فهمیدم چقدر “پارتی“ اینجانب کلفت است که اجازه دادند از دستشویی پرسنل مترو استفاده کنم.!!

این مقدمه را شرح دادم تا به این بحث مهم و تأمل برانگیز برسم که مگر میشود سرمایه گذاری کلان و عظیم هزاران میلیاردی را برای ساخت متروی شهر بزرگ تهران و پایتخت “ام القرای جهان اسلام“ انجام داد اما به هر دلیلی، ساخت یکی از ضروری ترین و اساسی ترین امکانات مورد نیاز مسافرین محترم را (سرویسهای بهداشتی) در آن فراموش کرد؟!!

نبود توالت و دستشویی در چنین مجموعۀ عریض و طویل، پایانۀ بزرگ و مرکز خرید وسیع تأمل برانگیز، خند دار و خجالت آور است که نمونۀ آنرا در هیچ کجای دنیا نمیتوان یافت!!

متروی تهران و حومه قریب به ۲۰ سال است که فعالیت مسافربری خود را در این شهر بزرگ آغاز نموده و در حال حاضر روزانه چیزی بین ۳ الی ۴ میلیون مسافر را جابجا میکند که تعداد سفر با متروی تهران تا به امروز حدود ۸ میلیارد سفر بوده و به این ترتیب توانسته است تا از رکورد جمعیت فعلی دنیا عبور کند!! حال این سوال پیش می آید که چرا وقتیکه یک پایانۀ حمل و نقل کوچکی را که ظرفیت جابجایی ۱۰۰ هزار مسافر در سال را هم ندارد افتتاح میکنند ابتدا سرویس بهداشتی نسبتاً بزرگی برای آن در نظر گرفته و در آن مکان میسازند اما در متروی تهران آنهم با حدود ۱۲۰ ایستگاه و چندین مرکز خرید بزرگ همچون ایستگاههای هفت تیر و امام خمینی و تردد میلیونها مسافر در طی روز، حتی یک سرویس بهداشتی شامل یک “توالت“ و یک “دستشویی در آنها ساخته نشده است!!

از همه جالبتر اینکه همۀ ایستگاهها دارای نمازخانه های زنانه و مردانه اما بدون مکانی جهت گرفتن وضو میباشند که دیدن این اوضاع چنین شائبه ای را در ذهن متبادر میکند که ظاهراً تفکر سازنده و اداره کنندۀ این تشکیلات عریض و طویل خبر از این موضوعِ مهم میدهد که خواندنِ “نمازِ بدون وضو“ اشکالی ندارد پس ما هم باید نمازمان را در ایستگاههای مترو بدون وضو بخوانیم!! لازم به ذکر و تأکید است که ابتدا بهداشت سپس نماز، یعنی بهداشت و تطهیر بر نماز اولویت دارد.

آیا این تعجب برانگیز و خنده دار نیست که شهرداری محترم تهران در زیر پُل ها و برخی امکان عمومی که چندان مراجعه کننده ای هم ندارد سرویس بهداشتی میسازد اما در مترویی که میلیونها مسافر در طی روز دارد و بخشی از این مسافرین، توریست های خارجی هستند سرویس بهداشتی نساخته است!!

متروی شهرهای بزرگ جهان همچون مسکو، وین، لندن، نیویورک و… نه تنها وسیع ترین، زیباترین و دلنشین ترین مراکز خرید و رستورانها و کافی شاپ ها را دارا میباشند بلکه سرویس های بهداشتی شیک و تمیز، اتاق و میز مخصوص تعویض پوشک و البسۀ نوزادان، اتاق اورژانس به همراه یک پزشک کشیک، ایستگاه مجهز پلیس، چندین دستگاه آسانسور جهت استفادۀ افراد مُسن و معلولین و… دهها امکانات رفاهی و ضروری دیگر در هر یک از ایستگاهها به چشم میخورد اما در ایستگاههای متروی تهران فقط بُعد اقتصادی و درآمدزایی در نظر گرفته شده نه امکانات رفاهی، بهداشتی و مورد نیاز مسافرین.!!

آیا پس از گذشت ۲۰ سال از بهره برداری مترو در شهر تهران، وقت آن نرسیده تا مسافرین محترم و هموطنان عزیزمان، نمازشان را در ایستگاههای مترو با وضو بخوانند و بعضاً به دلیل نبود توالت و بواسطۀ تأخیر در اجابت مزاج، با دل درد و خاطره ای بد از ایستگاهها خارج نشوند؟ یا اینکه اگر نوزادی در آغوش مادرش کار خرابی کرده بود آن مادر در مکانی مناسب بتواند پوشک فرزندش را تعویض نماید و با وضعیت غیر بهداشتی سوار واگن نشود؟

البته اشارۀ نگارندۀ این یادداشت به موضوعی چنین مهم به معنای نادیده گرفتن زحمات مسئولین شهرداری و متروی تهران طی ۲۰ سال گذشته نیست زیرا ساخت مترو و امکانات جنبی آن از اهمیت فوق العاده ای برخوردار میباشد و تعطیلی و نبود این خدمات به معنای فلج شدن حمل و نقل کلان شهر تهران است که حتی تصور خرابی و یا تعطیلی یکروز آن هم وحشت آفرین میباشد، فلذا بر خود واجب میدانم تا از این طریق از تمامی مسئولین و دست اندرکاران ساخت و مدیریت متروی تهران قدردانی نمایم اما مجدداً تأکید میکنم که ساخت متروی تهران خوب، پسندیده و قابل تقدیر است اما هنوز کافی نیست و نیاز به تکمیل دارد.

در خاتمه از اعضاء محترم شورای شهر، شهردار تهران و مسئولین شرکت متروی تهران و حومه درخواست میکنم تا نیم نگاهی هم به این موضوع مهم انداخته و تدبیری در جهت رفع مشکلات مطروحه از جمله ساخت سرویس بهداشتی و همچنین سایر امکانات ضروری بیاندیشند./انتهای پیام